Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ΙΙ διεξήχθησαν από την 1η Ιουλίου έως τις 23 Οκτωβρίου 1904 στο Σεντ Λούις των ΗΠΑ. Συμμετείχαν 645 αθλητές (6 από αυτούς είναι γυναίκες). 91 σειρές βραβείων κέρδισαν σε 17 αθλήματα. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι υπήρχαν μόνο 53 αθλητές από την Ευρώπη, καθώς οι περισσότεροι από αυτούς δεν μπορούσαν να έρθουν λόγω του μήκους και του κόστους του ταξιδιού. Για πρώτη φορά, αθλητές από τη Νότια Αμερική και τον Καναδά συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο ανταγωνισμός των γυναικών ήταν μόνο μία - τοξοβολία.
Αυτά τα παιχνίδια, στην πραγματικότητα, έχουν γίνει καθαρά αμερικανικά. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ομάδα των ΗΠΑ αποτελείται από σχεδόν 10 φορές περισσότερους αθλητές από ό, τι οι ομάδες άλλων συμμετεχουσών χωρών. Επιπλέον, πολλοί κλάδοι ήταν είτε τεχνητοί, είτε καλλιεργούσαν μόνο στα κράτη. Για παράδειγμα, περίφραξη σε μπαστούνια, κατάδυση σε απόσταση, βραχώδη και λακρός παιχνίδια. Στους περισσότερους αγώνες συμμετείχαν μόνο Αμερικανοί. Φυσικά, σε αυτή την κατάσταση, το γεγονός ότι η αμερικανική εθνική ομάδα στον στίβο και τον αθλητικό τομέα κέρδισε 22 από τα 24 πιθανά χρυσά μετάλλια δεν θα εκπλήξει κανέναν.
Ως αποτέλεσμα, η ομάδα των ΗΠΑ με 236 μετάλλια (77-81-78) κατέλαβε την πρώτη θέση στην ανεπίσημη ταξινόμηση της ομάδας. Ο πλησιέστερος "επιδιαιτητής" ήταν η γερμανική ομάδα. Οι γερμανικοί αθλητές κέρδισαν μόνο 13 μετάλλια (4-4-5), και ο τρίτος ήταν Κουβανοί - 9 μετάλλια (4-2-3).
Για να αυξηθεί η αντιπροσωπευτικότητα και ο μαζικός χαρακτήρας, οι διοργανωτές των Ολυμπιακών Αγώνων στο St. Louis προσπάθησαν να κρατήσουν το λεγόμενο ανθρωπολογικές ημέρες κατά τις οποίες σχεδιάστηκε η διεξαγωγή διαγωνισμών για αθλητές "χρώματος". Ωστόσο, ο επικεφαλής της ΔΟΕ, Pierre de Coubertin, το θεωρούσε ως ένα είδος ρατσιστικού τέχνασμα. Είπε ότι αυτό υπονομεύει τις θεμελιώδεις αρχές του Ολυμπιακού κινήματος, επισημαίνοντας το απαράδεκτο αυτών των στο μέλλον.
Αυτοί οι Ολυμπιακοί Αγώνες, όπως και οι προηγούμενες (Παρίσι, 1900), ήταν πλούσιοι σε διάφορες περιγραφές που συνδέονταν με ένα μάλλον αδύναμο επίπεδο ανάπτυξης του αθλητισμού στον κόσμο. Για παράδειγμα, ο Ιάπωνας Savio Funi - το polul vaulter - ξεπέρασε πολύ αρχικά το μπαρ, αλλά η απόπειρά του δεν μετρήθηκε. Το πράγμα ήταν ότι έβαλε τον πόλο μπροστά από το μπαρ κάθετα, και στη συνέχεια γρήγορα ανέβηκε πάνω του και ήρεμα πήδηξε πάνω από το μπαρ. Εξήγησαν στον αθλητή ότι ένα άλμα από ένα τρέξιμο είναι έγκυρο.
Οι Ιάπωνες στην επόμενη απόπειρά του έτρεξαν χαλαρά κατά μήκος του μονοπατιού, μετά από το οποίο έβαλε ένα πόλο, ανέβηκε ξανά πάνω του και πήδηξε πάνω από το σταυρό. Ο Funi για πολύ καιρό δεν κατάλαβε γιατί η δεύτερη προσπάθεια του δεν μετρήθηκε.
