Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ξεκίνησαν από την αρχαιότητα στην Ελλάδα, στην Ολυμπία, τώρα μια μικρή πόλη. Δοξάζουν ένα υγιές και αρμονικό ανθρώπινο σώμα, την ενότητα του έθνους. Στη Ρωσία, το ολυμπιακό κίνημα άρχισε να διαμορφώνεται στις αρχές του 19ου και του 20ού αιώνα, όταν οι άνθρωποι άρχισαν να αντιλαμβάνονται τη σημασία του αθλητισμού.
Η Ρωσική Ολυμπιακή Επιτροπή εμφανίστηκε το Μάρτιο του 1911. Κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Στοκχόλμης το 1912, η ρωσική αντιπροσωπεία κέρδισε δύο ασημένια και δύο χάλκινα μετάλλια. Για να αναγνωρίσουν τα νέα ταλέντα, άρχισαν να διεξάγουν Ολο-ρωσικές Ολυμπιάδες. Στη συνέχεια, οι ρώσοι και σοβιετικοί αθλητές συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες πολλές φορές και κέρδισαν μεγάλο αριθμό μεταλλίων.
Το Ολυμπιακό Κίνημα ενώνει οργανώσεις, αθλητές και άλλα άτομα που καθοδηγούνται από τον Ολυμπιακό Χάρτη. Τα στοιχεία του Ολυμπιακού κινήματος είναι η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή, οι διεθνείς αθλητικές ομοσπονδίες και οι εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές. Περιλαμβάνει επίσης τις οργανωτικές επιτροπές των Ολυμπιακών Αγώνων, τις εθνικές ενώσεις κ.λπ.
Ο στόχος του Ολυμπιακού κινήματος είναι να βοηθήσει στη βελτίωση του κόσμου με την εκπαίδευση των νέων και την ενθάρρυνση του αθλητισμού. Η αναγνώριση από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή αποτελεί κριτήριο ένταξης στο Ολυμπιακό Κίνημα. Μεταξύ των καθηκόντων είναι ο συνδυασμός του αθλητισμού με την εκπαίδευση και τον πολιτισμό.
Σύμφωνα με τον Ολυμπιακό Χάρτη, η φιλοσοφική βάση του σύγχρονου Ολυμπισμού είναι η αρμονία του σώματος, της θέλησης και του πνεύματος. Ο σκοπός του Ολυμπιακού κινήματος είναι επίσης να προωθήσει και να διευκρινίσει τις βασικές ιδέες, αξίες και ιδανικά του Ολυμπισμού, μεταξύ των οποίων είναι η αδελφότητα και η φιλία των λαών, η αρμονική ανάπτυξη του ατόμου ως εγγύηση της ειρήνης. Είναι επίσης μια εστίαση σε έναν υγιεινό τρόπο ζωής και την κατανόηση της ανάγκης για προσπάθειες για την επίτευξη των στόχων.
Μερικοί κριτικοί, σημειώνοντας τη θετική κατεύθυνση της Ολυμπιακής ιδεολογίας, λένε ότι στην πράξη η διοργάνωση των αγώνων προσανατολίζει τους αθλητές να θυσιάσουν την υγεία τους για χάρη της νίκης, να κερδίσουν με κάθε κόστος, να επικεντρωθούν στην ανάπτυξη μόνο του σώματος. Πιστεύουν ότι με αυτόν τον τρόπο υπονομεύονται τα ιδανικά του Ολυμπισμού.
