Ένα από τα σύμβολα των Ολυμπιακών Αγώνων είναι η φωτιά. Θα πρέπει να καίγεται σε ένα ειδικό δοχείο - το "μπολ" - στο γήπεδο, όπου οι περισσότεροι από τους διαγωνισμούς γίνονται. Και όταν τελειώνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, η φωτιά σβήνει για να αναζωπυρωθεί ξανά μετά από τέσσερα χρόνια, αλλά σε μια διαφορετική πόλη. Πρόκειται για μια όμορφη, επίσημη τελετή.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην αρχαία Ελλάδα γεννήθηκαν. Οι μύθοι λένε ότι για πολύ καιρό οι άνθρωποι ήταν εντελώς αβοήθητοι μπροστά στις δυνάμεις της φύσης. Χωρίς πυρκαγιά, δεν μπορούσαν να θερμαίνουν το σπίτι τους, ούτε να αμυνθούν εναντίον μεγάλων θηρευτών, ούτε να μαγειρεύουν ζεστό φαγητό. Και η φωτιά βρισκόταν στον ιερό Όλυμπο, όπου ζούσαν οι θεοί, με επικεφαλής τον υπέρτατο θεό - Δία. Αλλά οι ουράνιοι δεν ήθελαν να μοιραστούν το δώρο αυτό με τους άθλιους θνητούς. Και έπειτα μία μέρα ο τιτάνας Προμηθέας, που ήθελε να βοηθήσει τους ανθρώπους, έκλεψε τη φωτιά και την έφερε στο έδαφος. Ο εξοργισμένος Δίας υπέβαλε τον Προμηθέα σε μια φοβερή τιμωρία: οι τιτάνοι ήταν αλυσοδεμένοι σε ένα βράχο στα μακρινά βουνά, όπου κάθε πρωί ένας αετός έφτασε γεμάτος το συκώτι του. Μόνο πολλά χρόνια αργότερα ο Προμηθέας απελευθερώθηκε.
Οι ευγνώμονες Έλληνες διατήρησαν στη μνήμη τους το κατόρθωμα του τιτάνου. Η φωτιά έχει γίνει ένα είδος πνευματικό σύμβολο γι 'αυτούς. Υπενθύμισε στους ανθρώπους την ευγένεια και το μαρτύριο του Προμηθέα. Έτσι, φωτίζοντας μια φωτιά πριν από την έναρξη οποιωνδήποτε σημαντικών γεγονότων, λάτρευαν τη μνήμη του. Επιπλέον, οι μαγικές ιδιότητες του καθαρισμού αποδόθηκαν στη φωτιά. Ως εκ τούτου, οι διοργανωτές του αθλητισμού, ιδιαίτερα σημαντικής σημασίας όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες, επιδιώκουν διπλό στόχο. Πρώτον, απέδωσαν φόρο τιμής στη μνήμη του Προμηθέα και, δεύτερον, ελπίζουν ότι όλοι οι συμμετέχοντες και οι θεατές θα "καθαριστούν" από κακές σκέψεις, προθέσεις και διαγωνισμούς δεν θα αμαυρωθούν από διαμάχες ή εχθρότητα.
Όταν, χάρη στον Baron Pierre de Coubertin και τους συνεργάτες του, οι Ολυμπιακοί Αγώνες αναβίωσαν, η παράδοση φωτισμού πυρκαγιάς αναβίωσε μαζί με αυτούς. Πρώτα ξέσπασε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Αμστερνταμ το 1928, και κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Βερολίνου το 1936, ένας πυρσός έφτασε στο γήπεδο με αγώνα ρελέ. Έκτοτε, έτσι φτάνει η ολυμπιακή φλόγα στο γήπεδο, όπου το μπολ πρέπει να ανάψει. Για να συμμετάσχετε σε μια τέτοια κούρσα αναμετάδοσης θεωρείται τιμή και να είστε στο τελευταίο στάδιο, δηλαδή να ανάψετε μια πυρκαγιά με το δικό σας φακό με το δικό σας χέρι, είναι μεγάλη τιμή ότι απονέμονται μόνο οι πιο τιμημένοι αθλητές.
