Το ολυμπιακό κίνημα βελτιώνεται διαρκώς, ωστόσο, δυστυχώς, εκτός από το θετικό, υπάρχουν αρνητικές τάσεις στην ανάπτυξή του. Ωστόσο, η ΔΟΕ αποδίδει μεγάλη προσοχή στα προβλήματα των Αγώνων και, στο μέτρο του δυνατού, προσπαθεί να τα λύσει.
Μεταξύ των κυριότερων τάσεων του σύγχρονου Ολυμπιακού κινήματος υπάρχουν πολλά θετικά. Αυτό, ειδικότερα, αφορά την οργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων της Νεολαίας. Οι πρώτοι θερινοί αγώνες άρχισαν να διεξάγονται μόνο το 2010 και οι χειμερινοί από το 2012. Οι προκάτοχοι των Ολυμπιακών Αγώνων της Νεολαίας ήταν παγκόσμιοι αγώνες στους οποίους έλαβαν μέρος κατώτεροι αθλητές ηλικίας 14 έως 18 ετών. Ο σκοπός της διοργάνωσης τέτοιων εκδηλώσεων ήταν η επιθυμία να εμπλακούν οι νέοι στο επίσημο Ολυμπιακό κίνημα, να βοηθήσουν τους νεαρούς να συνειδητοποιήσουν τα ταλέντα τους και επίσης να βρουν ισχυρούς αθλητές που θα αξίζουν να εκπροσωπούν τις χώρες τους στους επόμενους Αγώνες.
Μια άλλη θετική τάση ήταν η σταδιακή συμμετοχή των γυναικών στο Ολυμπιακό κίνημα και η διόρθωση των ασυμμετριών των φύλων. Μέχρι το 1981, καμία γυναίκα δεν ήταν μέλος της ΔΟΕ, αφού η απόφαση για τη σύνθεση της επιτροπής έγινε από τους συμμετέχοντες της, δηλ. άνδρες. Ακόμη και το 1999, από 113 άτομα στη ΔΟΕ, υπήρχαν μόνο 13 γυναίκες και οι γυναίκες άρχισαν να αναγνωρίζουν τα γυναικεία αθλήματα στους Ολυμπιακούς Αγώνες μετά το 2000, όταν οι αθλητές στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ προσπάθησαν να αποδείξουν ότι θα μπορούσαν να ανταγωνιστούν με αξιοπρέπεια. Η στάση απέναντι στα γυναικεία αθλήματα εξακολουθεί να είναι διφορούμενη, ωστόσο, έχουν τεθεί οι θετικές τάσεις στο θέμα αυτό.
Δυστυχώς, υπάρχει ένα ορισμένο ποσοστό αρνητικότητας. Παρά το γεγονός ότι σύμφωνα με δηλώσεις των μελών της ΔΟΕ, ο κύριος στόχος του σύγχρονου Ολυμπιακού κινήματος είναι η βελτίωση της αμοιβαίας κατανόησης μεταξύ των πολιτών διαφορετικών χωρών, παρατηρείται η αντίθετη τάση. Το 1964, κατά τη διάρκεια ενός ποδοσφαιρικού αγώνα ως μέρος των Ολυμπιακών Αγώνων, οι οπαδοί που δεν ικανοποίησαν τις ενέργειες των διαιτητών ξεκίνησαν μια μάχη στην οποία περισσότεροι από 300 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και περισσότεροι από 600 τραυματίστηκαν σοβαρά. Η ολυμπιακή ιδεολογία, η βάση της οποίας είναι η αγάπη, η αμοιβαία κατανόηση και η δικαιοσύνη, δεν λειτουργεί πάντα και, δυστυχώς, τα αποτελέσματα των Αγώνων συχνά γίνονται μια ευκαιρία για σοβαρά σκάνδαλα. Ένα παράδειγμα είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Σάλτ Λέικ Σίτι.
Τέλος, μια άλλη δυσάρεστη τάση ήταν η υπερβολική πολιτικοποίηση του κινήματος. Οι μεμονωμένοι αθλητές ή ακόμη και ολόκληρες χώρες οργανώνουν μποϊκοτάζ ή, ακόμη χειρότερα, δείχνουν πλήρη έλλειψη σεβασμού, παραβιάζοντας επ 'ουδενί τους κανόνες της εκδήλωσης. Ακόμη και οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2014 στο Σότσι προκαλούν πολλή διαμάχη και οι Αμερικανοί Κογκρέσσοι προσφέρουν ακόμη ένα κοινό μποϊκοτάζ ΗΠΑ-Ευρώπης. Δυστυχώς, λίγοι πολιτικοί καταλαβαίνουν πόσο καταστροφικές είναι τέτοιες ενέργειες για το Ολυμπιακό κίνημα ως σύνολο.
